ป่าว ถุงพลาสติกใบนี้มิได้มีอิทธิฤทธิ์ เหาะ เหิร หรือล่องหนกระทำเรื่องอัศจรรย์ได้แต่ประการใด ถุงใบนี้เป็นถุงวิเศษสำหรับลูกลุงเยี่ยมเองแหละ กล่าวคือ วันนี้ลูกลุงเยี่ยมไปวัดชายนาเพื่อบูชาตะกรุดถักเชือก กับปลัดฯ ให้คุณ nokn ที่สั่งวัตถุมงคลไว้ พร้อมทั้งรีเควสไว้ว่า หากเจอหลวงพ่อ รบกวนให้หลวงพ่อเสกเป่าให้ด้วยก็จักขอบคุณ ผู้ใช้บริการลุงเยี่ยมก็เคยขอกันมาเป็นปกติ พบหลวงพ่อบ้าง ไม่พบหลวงพ่อบ้าง ก็มิได้มีใครแง่งอนแต่อย่างใด
วันนี้ ลูกลุงเยี่ยมไปกดตังค์ในอำเภอ แล้วก็ซื้อน้ำผลไม้มาถวายหลวงพ่อด้วย ถ้าหลวงพ่ออยู่ (เราไม่ชอบโทร.เช็ก ทั้งที่ก็มีเบอร์ที่เช็กก่อนได้ ว่าหลวงพ่ออยู่หรือไม่ คนแถวชายนาเขาชอบวัดใจกันไปเลยมากกว่า ^^) ก็ปรากฎว่าโชคดี พบหลวงพ่อเดินๆ ดูวัดอยู่ตามปกติของท่าน เราก็ถือกล่องน้ำผลไม้เดินตามหลวงพ่อ ท่านก็ถามว่า "เอาอะไรมาอีกล่ะ" เอาน้ำแครอทมาถวายหลวงพ่อเจ้าค่ะ "เฮอะ น้ำผลไม้มันก็ไม่อิ่มน่ะสิ" "อิอิ เจ้าค่ะ ข้าวดีกว่านะเจ้าคะ ^^ โยมมาบ่าย เลยถวายน้ำปานะเจ้าค่ะ" เมื่อหลวงพ่อไปนั่งที่ที่ท่านรับแขกแล้ว เราก็ถวายน้ำผลไม้รวม 100% แบบแพ็คๆ ที่มีโฆษณานั่นแหละ หลวงพ่อท่านก็รับไปอ่านข้อความข้างกล่อง แล้วท่านก็อ่านถึงคำว่า "ไม่ใส่วัตถุกันเสีย...เฮอะ ไม่จริงหรอก" อิอิ เราก็เรียนท่านว่า "โยมเห็นมันโฆษณาว่าดีเจ้าค่ะ เลยนำมาถวาย โยมไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า เอามาให้หลวงพ่อพิจารณาก่อนเจ้าค่ะ ถ้าหลวงพ่อไม่ฉัน เอาให้ทิดบีกินนะเจ้าคะ" เราไม่ได้จิตตกแต่อย่างใด ที่หลวงพ่อมีท่าว่าไม่ปลื้มน้ำผลไม้กล่องๆ เพราะท่านระมัดระวังเรื่องของขบฉันยิ่งนัก ท่านจึงได้แข็งแรงอย่างที่เราเห็น แล้วเราก็ได้ความรู้เพิ่มอีกอย่าง ว่าอย่าหลงคำโฆษณาชวนเชื่อในทีวีมากไป หลวงพ่อท่านมี "ปัญญา" ยิ่งแท้ แต่เราๆ ท่านๆ คนเดินดินนี่มีแต่ "สัญญา" ความจำๆ เอา แล้วเหมาเอาเองว่านั่นคือ "ปัญญา"
ตอนนั้นเรายังไม่ได้บูชาของที่ตู้ตามสั่ง แต่นั่งฟังหลวงพ่อสนทนาก่อน โอกาสไม่มากนัก ที่หลวงพ่อท่านจะว่างนั่งโปรดญาติโยมเช่นนี้ ตอนนั้นมีญาติโยมมาหาท่านอีก 3 คน เขาก็ได้ขอตะกรุดหลวงพ่อ หลวงพ่อก็ให้ตะกรุดดอกเล็กแด่เขาทั้ง 3 คน หนึ่งในนั้นเขาก็ถามเราว่า หนูไม่เอาเหรอ เอาสิ หลวงพ่อท่านให้นั่นแน่ะ เราก็ตอบน้าเขาไปว่า "เดี๋ยวหลวงพ่อว่าค่ะ หนูได้ไปแล้ว ^^" จังหวะนั้นเราก็รีบไปเปลี่ยนตะกรุดกับปลัดในตู้มานั่งตรงองค์หลวงพ่ออีกครั้ง ถือถุงพนมมือ "หลวงพ่อเจ้าคะ...ถ้าคนเปลี่ยนวัตถุมงคล แล้วเอามาให้หลวงพ่อเป่าอีก หลวงพ่อรำคาญไหมเจ้าคะ" หลวงพ่อตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด "รำคาญ!...มา เอามา" อิอิ ปากหลวงพ่อบอกว่ารำคาญ แต่เมื่อเห็นถุงตะกรุดในมือเรา หลวงพ่อก็เปิดฝาบาตร เอามารับถุงตะกรุดจากเราไป “เสก” ให้ หลวงพ่อไม่ได้เป่าเพียง 2 วินาทีอย่างที่เคยเห็นท่านเป่า “เจริญศรัทธา” ญาติโยมที่นำวัตถุมงคลมาให้ท่านเป่าอยู่เสมอๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ว่าคนมาถึงวัด และพบองค์หลวงพ่อแล้ว เปลี่ยนวัตถุมงคลแล้ว เขาก็อยากจะให้หลวงพ่อเสกเป่า หรือจารเพิ่มให้ ตามปกติ ถ้าไม่มีใครรีเควส ลูกลุงเยี่ยมก็ไม่อยากรบกวนหลวงพ่อ แต่เมื่อมีการขอมา เราก็มักจัดให้ตลอด คิดว่า “ถ้าหลวงพ่อด่า แปลว่าหลวงพ่อให้พร ^^”
ครั้งนี้ มีจังหวะเหมาะที่คิดจะถามองค์หลวงพ่อ ถ้าท่านรำคาญ และเบื่อกับการต้องเสกต้องเป่าของที่ท่าน “ทำ” แล้วเต็มที เราคิดว่าจะไม่ขอรบกวนหลวงพ่อในเรื่องนี้อีกแล้ว แต่หลวงพ่อเมตตาหลับตา “เสก” ถุงนี้นานทีเดียว แล้วท่านก็ส่งคืนให้ แล้วก็ถามเหมือนเดิม "มึงเอาไปไหนอีกเยอะแยะล่ะ" เราก็ตอบเหมือนเดิม “คนเขาฝากมาเปลี่ยนเจ้าค่ะหลวงพ่อ...3 ดอกมั่ง 6 ดอกมั่ง 10 ดอกมั่งเจ้าค่ะ”
คราวนี้หลวงพ่อนิ่งเฉยไปแป๊บนึง แล้วก็โกยตะกรุดเมตตาดอกเล็กที่ท่านแจกพี่ 3 คนไปเมื่อกี้ ยื่นมือมาให้เรา บอกว่า “เอ้า นี่มึงเอาไปแจกเขา ไม่ต้องให้เขาเปลี่ยน!” โอ้...เราปลื้มมาก และตื่นเต้นตื้นตัน จนยื่นถุงไปตรงหน้าองค์หลวงพ่อ พร้อมกับกางปากถุงซึ่งมีขนาดเล็กออก ให้หลวงพ่อหย่อนตะกรุดลงมาในถุง!! นาทีนั้น ลูกลุงเยี่ยมลืมความเหมาะสมไปซะฉิบ คิดดีใจแต่ว่า หลวงพ่อให้ตะกรุดตั้งเป็นกำมือ ความจริงควรจะปล่อยให้ท่านวางตะกรุดไว้ในบาตร แล้วเราควรเป็นคนหยิบใส่ถุงเอง! แต่หลวงพ่อท่านก็หย่อนตะกรุดดอกเล็กลงในถุง ที่เรายกถือไว้ โดยไม่ตกหล่นกระเด็นไปเลยสักดอกเดียว (หลายครั้งหลวงพ่อชอบทดสอบความว่องไวของคน ด้วยการโยนๆ ของให้ ^^) ลูกลุงเยี่ยมรับถุงก๊อปแก๊ปตะกรุดมาผูกไว้กับสายกระเป๋าที่สะพายอยู่ ปกติก็จะไม่วางตะกรุดหลวงพ่อไว้ที่พื้นอยู่แล้ว ครั้งนี้เลยผูกไว้ให้ห้อยต่องแต่งติดกระเป๋าสะพายเฉียงอกซะเลย เพราะถุงใบนี้ กลายเป็นถุงวิเศษซูเปอร์มงคลไปแล้วในบัดดล ด้วยพระเมตตาจากองค์หลวงพ่อตัด ปวโร
จากนั้นลูกลุงเยี่ยมก็นั่งฟังหลวงพ่อพูดคุยกับพี่อีก 3 ท่านต่อ ร่วมคุยสอบถามโน่นนี่หลวงพ่อบ้างเป็นระยะๆ ตามปกติ จนกระทั่งมีคุณตาศิษย์หลวงพ่อ นำเหรียญและพระผงมาให้หลวงพ่อจารจำนวนหนึ่ง เห็นหลวงพ่อใช้หมึกเคมีสีทองจารอักระกลมๆ ลงบนพระ ช่างเร้ากิเลสเราเหลือเกิน ให้อยากได้บ้าง เลยรีบค้นในกระเป๋า ซึ่งมีพระผงรูปเหมือนของหลวงพ่อใสซองพลาสติกอยู่พอดี เมื่อเห็นหลวงพ่อจารให้คุณตาเสร็จแล้ว เราจึงรีบตามน้ำยื่นพระผงไปบ้าง...ตามประสาคนชอบเกริ่นกล่าว จึงเรียนหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อเจ้าคะ โยมเคยแต่ขอให้หลวงพ่อจารให้คนอื่นทั้งนั้นเลย ยังไม่เคยขอให้หลวงพ่อจารอะไรให้โยมเลยค่ะ” หลวงพ่อบอกว่า ดีแล้ว ให้คนอื่นเยอะๆ ให้ตัวเองน้อยๆ ^^ “นั่นมันของกูนี่ ไม่ใช่ของมึง นั่นไม่ต้องเสกแล้วนะ” หลวงพ่อพูดเสมอว่าพระสมเด็จนั่งโต๊ะ หรือพระผงรูปเหมือนนี่แหละ “ของกู...รูปกู” ว่าแล้วท่านก็รับพระผงไปขีดๆ วงๆ หมึกสีทองด้านหลังองค์พระให้ เสร็จแล้วท่านก็คืนให้โดยวางลงตรงฝาบาตร
วันนี้ ลูกลุงเยี่ยมไปกดตังค์ในอำเภอ แล้วก็ซื้อน้ำผลไม้มาถวายหลวงพ่อด้วย ถ้าหลวงพ่ออยู่ (เราไม่ชอบโทร.เช็ก ทั้งที่ก็มีเบอร์ที่เช็กก่อนได้ ว่าหลวงพ่ออยู่หรือไม่ คนแถวชายนาเขาชอบวัดใจกันไปเลยมากกว่า ^^) ก็ปรากฎว่าโชคดี พบหลวงพ่อเดินๆ ดูวัดอยู่ตามปกติของท่าน เราก็ถือกล่องน้ำผลไม้เดินตามหลวงพ่อ ท่านก็ถามว่า "เอาอะไรมาอีกล่ะ" เอาน้ำแครอทมาถวายหลวงพ่อเจ้าค่ะ "เฮอะ น้ำผลไม้มันก็ไม่อิ่มน่ะสิ" "อิอิ เจ้าค่ะ ข้าวดีกว่านะเจ้าคะ ^^ โยมมาบ่าย เลยถวายน้ำปานะเจ้าค่ะ" เมื่อหลวงพ่อไปนั่งที่ที่ท่านรับแขกแล้ว เราก็ถวายน้ำผลไม้รวม 100% แบบแพ็คๆ ที่มีโฆษณานั่นแหละ หลวงพ่อท่านก็รับไปอ่านข้อความข้างกล่อง แล้วท่านก็อ่านถึงคำว่า "ไม่ใส่วัตถุกันเสีย...เฮอะ ไม่จริงหรอก" อิอิ เราก็เรียนท่านว่า "โยมเห็นมันโฆษณาว่าดีเจ้าค่ะ เลยนำมาถวาย โยมไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า เอามาให้หลวงพ่อพิจารณาก่อนเจ้าค่ะ ถ้าหลวงพ่อไม่ฉัน เอาให้ทิดบีกินนะเจ้าคะ" เราไม่ได้จิตตกแต่อย่างใด ที่หลวงพ่อมีท่าว่าไม่ปลื้มน้ำผลไม้กล่องๆ เพราะท่านระมัดระวังเรื่องของขบฉันยิ่งนัก ท่านจึงได้แข็งแรงอย่างที่เราเห็น แล้วเราก็ได้ความรู้เพิ่มอีกอย่าง ว่าอย่าหลงคำโฆษณาชวนเชื่อในทีวีมากไป หลวงพ่อท่านมี "ปัญญา" ยิ่งแท้ แต่เราๆ ท่านๆ คนเดินดินนี่มีแต่ "สัญญา" ความจำๆ เอา แล้วเหมาเอาเองว่านั่นคือ "ปัญญา"
ตอนนั้นเรายังไม่ได้บูชาของที่ตู้ตามสั่ง แต่นั่งฟังหลวงพ่อสนทนาก่อน โอกาสไม่มากนัก ที่หลวงพ่อท่านจะว่างนั่งโปรดญาติโยมเช่นนี้ ตอนนั้นมีญาติโยมมาหาท่านอีก 3 คน เขาก็ได้ขอตะกรุดหลวงพ่อ หลวงพ่อก็ให้ตะกรุดดอกเล็กแด่เขาทั้ง 3 คน หนึ่งในนั้นเขาก็ถามเราว่า หนูไม่เอาเหรอ เอาสิ หลวงพ่อท่านให้นั่นแน่ะ เราก็ตอบน้าเขาไปว่า "เดี๋ยวหลวงพ่อว่าค่ะ หนูได้ไปแล้ว ^^" จังหวะนั้นเราก็รีบไปเปลี่ยนตะกรุดกับปลัดในตู้มานั่งตรงองค์หลวงพ่ออีกครั้ง ถือถุงพนมมือ "หลวงพ่อเจ้าคะ...ถ้าคนเปลี่ยนวัตถุมงคล แล้วเอามาให้หลวงพ่อเป่าอีก หลวงพ่อรำคาญไหมเจ้าคะ" หลวงพ่อตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด "รำคาญ!...มา เอามา" อิอิ ปากหลวงพ่อบอกว่ารำคาญ แต่เมื่อเห็นถุงตะกรุดในมือเรา หลวงพ่อก็เปิดฝาบาตร เอามารับถุงตะกรุดจากเราไป “เสก” ให้ หลวงพ่อไม่ได้เป่าเพียง 2 วินาทีอย่างที่เคยเห็นท่านเป่า “เจริญศรัทธา” ญาติโยมที่นำวัตถุมงคลมาให้ท่านเป่าอยู่เสมอๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ว่าคนมาถึงวัด และพบองค์หลวงพ่อแล้ว เปลี่ยนวัตถุมงคลแล้ว เขาก็อยากจะให้หลวงพ่อเสกเป่า หรือจารเพิ่มให้ ตามปกติ ถ้าไม่มีใครรีเควส ลูกลุงเยี่ยมก็ไม่อยากรบกวนหลวงพ่อ แต่เมื่อมีการขอมา เราก็มักจัดให้ตลอด คิดว่า “ถ้าหลวงพ่อด่า แปลว่าหลวงพ่อให้พร ^^”
ครั้งนี้ มีจังหวะเหมาะที่คิดจะถามองค์หลวงพ่อ ถ้าท่านรำคาญ และเบื่อกับการต้องเสกต้องเป่าของที่ท่าน “ทำ” แล้วเต็มที เราคิดว่าจะไม่ขอรบกวนหลวงพ่อในเรื่องนี้อีกแล้ว แต่หลวงพ่อเมตตาหลับตา “เสก” ถุงนี้นานทีเดียว แล้วท่านก็ส่งคืนให้ แล้วก็ถามเหมือนเดิม "มึงเอาไปไหนอีกเยอะแยะล่ะ" เราก็ตอบเหมือนเดิม “คนเขาฝากมาเปลี่ยนเจ้าค่ะหลวงพ่อ...3 ดอกมั่ง 6 ดอกมั่ง 10 ดอกมั่งเจ้าค่ะ”
คราวนี้หลวงพ่อนิ่งเฉยไปแป๊บนึง แล้วก็โกยตะกรุดเมตตาดอกเล็กที่ท่านแจกพี่ 3 คนไปเมื่อกี้ ยื่นมือมาให้เรา บอกว่า “เอ้า นี่มึงเอาไปแจกเขา ไม่ต้องให้เขาเปลี่ยน!” โอ้...เราปลื้มมาก และตื่นเต้นตื้นตัน จนยื่นถุงไปตรงหน้าองค์หลวงพ่อ พร้อมกับกางปากถุงซึ่งมีขนาดเล็กออก ให้หลวงพ่อหย่อนตะกรุดลงมาในถุง!! นาทีนั้น ลูกลุงเยี่ยมลืมความเหมาะสมไปซะฉิบ คิดดีใจแต่ว่า หลวงพ่อให้ตะกรุดตั้งเป็นกำมือ ความจริงควรจะปล่อยให้ท่านวางตะกรุดไว้ในบาตร แล้วเราควรเป็นคนหยิบใส่ถุงเอง! แต่หลวงพ่อท่านก็หย่อนตะกรุดดอกเล็กลงในถุง ที่เรายกถือไว้ โดยไม่ตกหล่นกระเด็นไปเลยสักดอกเดียว (หลายครั้งหลวงพ่อชอบทดสอบความว่องไวของคน ด้วยการโยนๆ ของให้ ^^) ลูกลุงเยี่ยมรับถุงก๊อปแก๊ปตะกรุดมาผูกไว้กับสายกระเป๋าที่สะพายอยู่ ปกติก็จะไม่วางตะกรุดหลวงพ่อไว้ที่พื้นอยู่แล้ว ครั้งนี้เลยผูกไว้ให้ห้อยต่องแต่งติดกระเป๋าสะพายเฉียงอกซะเลย เพราะถุงใบนี้ กลายเป็นถุงวิเศษซูเปอร์มงคลไปแล้วในบัดดล ด้วยพระเมตตาจากองค์หลวงพ่อตัด ปวโร
จากนั้นลูกลุงเยี่ยมก็นั่งฟังหลวงพ่อพูดคุยกับพี่อีก 3 ท่านต่อ ร่วมคุยสอบถามโน่นนี่หลวงพ่อบ้างเป็นระยะๆ ตามปกติ จนกระทั่งมีคุณตาศิษย์หลวงพ่อ นำเหรียญและพระผงมาให้หลวงพ่อจารจำนวนหนึ่ง เห็นหลวงพ่อใช้หมึกเคมีสีทองจารอักระกลมๆ ลงบนพระ ช่างเร้ากิเลสเราเหลือเกิน ให้อยากได้บ้าง เลยรีบค้นในกระเป๋า ซึ่งมีพระผงรูปเหมือนของหลวงพ่อใสซองพลาสติกอยู่พอดี เมื่อเห็นหลวงพ่อจารให้คุณตาเสร็จแล้ว เราจึงรีบตามน้ำยื่นพระผงไปบ้าง...ตามประสาคนชอบเกริ่นกล่าว จึงเรียนหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อเจ้าคะ โยมเคยแต่ขอให้หลวงพ่อจารให้คนอื่นทั้งนั้นเลย ยังไม่เคยขอให้หลวงพ่อจารอะไรให้โยมเลยค่ะ” หลวงพ่อบอกว่า ดีแล้ว ให้คนอื่นเยอะๆ ให้ตัวเองน้อยๆ ^^ “นั่นมันของกูนี่ ไม่ใช่ของมึง นั่นไม่ต้องเสกแล้วนะ” หลวงพ่อพูดเสมอว่าพระสมเด็จนั่งโต๊ะ หรือพระผงรูปเหมือนนี่แหละ “ของกู...รูปกู” ว่าแล้วท่านก็รับพระผงไปขีดๆ วงๆ หมึกสีทองด้านหลังองค์พระให้ เสร็จแล้วท่านก็คืนให้โดยวางลงตรงฝาบาตร
ลูกลุงเยี่ยมจึงปลื้มมากๆ สำหรับเมตตาไม่มีประมาณ ที่หลวงพ่อมอบให้ในวันนี้ จนต้องรีบมาบันทึกไว้
และมีความยินดีจะบอกไปถึงผู้ใช้บริการลุงเยี่ยมทุกท่าน ว่าท่านที่สั่งวัตถุมงคลตั้งแต่วันนี้ มีคุณ nokn เป็นรายแรก นับไปอีก 13 รายชื่อ รวมเป็น 14 ราย จะได้รับตะกรุดดอกเล็กที่หลวงพ่อท่านให้ในวันนี้ด้วยค่ะ เพิ่มจากที่เคยแถมผ้ายันต์อยู่เป็นปกตินะคะ สาธุๆๆ
