พอดีวันนี้ เราออกไปธุระที่ตัวอำเภอ แล้วคิดว่าขากลับจะแวะวัด มีคนให้ไปเปลี่ยนวัตถุมงคลให้ เราก็แบ่งปัจจัยไปซื้อธูป เทียน และไวตามิลค์ จะเอาไปถวายหลวงพ่อ ตามความตั้งใจเดิมที่คิดทำการนี้ ปรากฎว่า ก่อนจะเลี้ยวซ้ายจากถนนเพชรเกษม เข้าไปทางวัด (และทางบ้าน) เห็นรถทัวร์คันหนึ่ง ทำท่าจะถอยหลัง มาตรงทางเลี้ยว
ข้างรถบ่งบอกว่า เป็นรถทัวร์เชียงราย ยังบอกกับแม่ว่า "อย่าบอกนะ ว่าคันนี้จะไปวัดชายนา"
ปรากฎว่าใช่จริงๆ พอเราเลี้ยวซ้าย รถทัวร์ก็ถอยมา แล้วเลี้ยวตาม พอไปถึงบริเวณหน้าวัด ก็พบว่า ไม่ใช่มีรถทัวร์เพียงคันเดียวเสียแล้ว มี 3 คัน ที่กำลังถอยเข้า ถอยออก จัดระเบียบกันอยู่ที่หน้าวัด เห็นคุณยายคนหนึ่ง จูงจักรยาน เนื้อตัวเปื้อนโคลนเพราะออกมาจากในนา เห็นพวกรถทัวร์ ยายก็ทำหน้าตื่นๆ ถ้าเป็นปกติ คนเยอะๆ แบบนี้ เราคงไม่เข้าไป แต่วันนี้ รับปากต้องเข้าไปเปลี่ยนของให้เขา และถวายของแด่หลวงพ่อด้วย จึงเลี้ยวเข้าวัดไป เห็นรถทัวร์จอดอยู่ในวัดอีก 3 คัน! และผู้คนมากมายเป็นร้อย เดินไปมากันขวักไขว่ โดยเฉพาะตรงที่หลวงพ่อรับแขก คนออกันแน่นไปหมด บ้างก็ส่งเสียงพูดคุย บ้างก็ถ่ายรูปกันใหญ่ (คนแน่นจนคงไม่มีใครมองเห็นป้ายห้ามถ่ายรูป) ใจคิดว่า หลวงพ่อจะอยู่ไหมหนอ คนเยอะ แลดูวุ่นวายขนาดนี้ ท่านจะโปรด หรือว่าท่านจะหลบ! ปรากฎว่า พอแทรกคนเข้าไปได้ ก็พบว่าหลวงพ่อกำลังรดน้ำมนต์ให้ญาตโยมผู้มาจากที่ไกลอย่างแข็งแกร่ง
หลวงพ่ออายุ 76 แล้ว แต่ยืนถือขันรดน้ำมนต์ให้คนมากมายอย่างกระฉับกระเฉง ใจเราก็สงสารหลวงพ่อจับใจ ปากท่านก็กล่าวว่า "มึงจะมากันทำไม หา!" แต่มือท่านก็รดน้ำมนต์ตลอดเวลา เห็นหัวหน้าทัวร์ กล่าวกับลูกทัวร์ว่า "ไม่ต้องตกใจนะฮะ" คงหมายถึง บางคนอาจจะไม่คุ้นกับ "ลีลา" ของหลวงพ่อ สักพัก เห็นหลวงพ่อไปนั่งที่เก้าอี้ตรงมุม เพื่อรดน้ำมนต์ต่อ (ท่านคงจะเหนื่อยกระมัง) เราก็ตัดสินใจเบียดคนเข้าไปถวายของ เรียนท่านว่า "โยมไม่รู้ว่าวันนี้คนเยอะเจ้าค่ะ โยมพาแม่มาทำบุญ" ท่านก็ทักเราแบบเดิม "มาอีกแล้วเรอะ อีนี่ เอาขงของมาทำบุญทำไม หึ! จะดีอะไร" เราก็ยิ้ม (ท่านพูดแบบนี้เสมอ ทำนองว่าเปลืองเงินเปลืองทอง) ตอนถวายไวตามิลค์ 1 โหล เกรงว่าท่านจะหนัก ก็เรียนท่านว่า "หนักนะเจ้าคะหลวงพ่อ" (คิดว่าจะให้ท่านแตะๆ ของ แล้วเราจะนำไปเก็บให้ท่านเอง) แต่ท่านก็รับเอง แล้วยกไปวางโต๊ะข้างๆ "ไม่หนก ไม่หนักหรอก" ท่านว่า
เราก็ถามท่านอีก "วันนี้แขกเยอะ หลวงพ่อเหนื่อยไหมเจ้าคะ" ท่านก็ตอบว่า "ไม่เหนื่อยหรอก แต่รำคาญ!" ซึ่งท่านก็พูดท่ามกลางญาตโยมเยอะแยะนั่นแหละ
นี่แหละ สไตล์ของท่าน ปากท่านว่าแบบนั้น แต่ท่านก็เมตตารดน้ำมนต์ และเคาะหัวโยมดังปั้กๆๆ แบบจริงจัง หนักแน่น ญาติโยมผู้มาจากแดนไกลเหล่านั้นเขาก็ต่างชื่นใจ แย้มยิ้มกันเป็นแถว ตรงที่หลวงพ่อนั่งรดน้ำมนต์นั้น ที่พื้นเปียกแฉะไปหมด องค์หลวงพ่อก็เปียก เท้าท่านก็เปียก อากาศเย็นๆ ฝกตกโปรยปราย ท่านคงจะหนาวนะ แม่สะกิดยิกๆ ให้รีบถอยออกมา เพราะคนเยอะจริงๆ แต่เราหลบฉากไปข้างๆ ท่าน ขอผ้าจากน้าฯ ลูกศิษย์หลวงพ่อ นำมาเช็ดพื้นตรงเท้าท่าน ท่านบอกว่า "ไม่ต้องชกเช็ดหรอก เดี๋ยวมันก็เปียกอีก"
เราจึงหยุดมือ เรียนท่านว่า "หลวงพ่อเปียกหมดแล้วเจ้าค่ะ" ท่านก็ว่า "ช่างมันเถอะ" แล้วก็รดน้ำมนต์ต่อ
เราจึงฉากถอยออกมา เบียดผู้คนไปเปลี่ยนวัตถุมงคล ซึ่งคนก็แออัดหนาแน่น แย่งกันบูชาจนพวกน้าฯ ที่ดูแลอยู่ มึนไปเลย โดยเฉพาะคุณตา 2 ท่าน ที่ดูแลบาตรตะกรุด คนรุมท่านจนไม่มีอากาศหายใจ
สาธุๆๆ สังโฆ อัปมาโณ
